Αυτοί που βρίσκονται μια ανάσα από τη γραμμή του πυρός, οι γιοι της Ελλάδας και κάθε Ελληνίδας μάνας, ξέρουν πως πραγματικά προστατεύεται η χώρα μας.
Αυτοί που ξέρουν πως πραγματικά προστατεύεται η χώρα μας.
*χρόνος ανάγνωσης 5'
Οι άνθρωποι των σωμάτων ασφαλείας. Σκληρά εργαζόμενοι, σε αντίξοες συνθήκες δουλειάς, χωρίς ουσιαστικά να προσδοκούν πολλές φορές στην ανταπόκριση των προσπαθειών τους, κινούνται απρόσκοπτα με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής.
Μια μητέρα που αγνοεί τι θα πει ύπνος, με το μυαλό συνεχώς στο παιδί της. Μήπως θα είναι η επόμενη μέρα που θα την ενημερώσουν ότι ο γιος ή η κόρη της δεν είναι πια στη ζωή ή βρίσκεται στο ψυχρό δωμάτιο ενός νοσοκομείου μετά από επίθεση που δέχτηκε.
Η κραυγή της μητέρας
Συνομιλήσαμε στο Ηράκλειο με την μητέρα ενός από τους ανθρώπους που διατηρούν καθημερινά ακέραιη την εθνική μας κυριαρχία. Ένας άνδρας στην πρώτη γραμμή του πυρός, εκεί που οι σφαίρες χορεύουν και ο θάνατος καιροφυλακτεί.
Η κ. Ελευθερία, θέλησε να μην δημοσιεύσουμε το πραγματικό της όνομα για ευνόητους λόγους, που ενδεχομένως επηρεάσουν την δουλειά του παιδιού της. Ο γιος της, ένα νέο παιδί αποφάσισε να εισαχθεί μετά από διαγωνισμό στο λιμενικό σώμα και να υπηρετήσει την πατρίδα διατηρώντας τα ιδανικά του στο υψηλότερο βαθμό ενέργειας.
Ο Μανώλης, που επίσης δεν ήθελε να αναφέρουμε το πραγματικό του όνομα, δίνει καθημερινά μια μάχη απέναντι ακριβώς από την Τουρκία, στην Λέσβο. Έναν αγώνα στο βορειοδυτικό Αιγαίο που τα τελευταία χρόνια έρχεται αντιμέτωπος με πρόσφυγες, μετανάστες και άναρχους εμπόρους ψυχών.
Είναι οδηγός σε ένα από τα πλοία του Λιμενικού σώματος και βρίσκεται μια ανάσα από την πραγματική ιστορία.
Εκεί που σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία έχουν περάσει από τα κύματα, πάνω από εκατό χιλιάδες πρόσφυγες. Ενώ, χιλιάδες ακόμη περιμένουν να πάρουν τον ίδιο δρόμο. Η καθημερινότητά του, το ίδιο επικίνδυνη όσο και η συνέχεια του όλου εθνικού σχεδίου.
"Χορεύοντας με τις σφαίρες"
Ο ίδιος εκμυστηρεύεται σε εμάς και μεταφέρουμε ακριβώς τα λόγια του: «Έχουμε δει δεκάδες παιδιά να μάχονται με τα κύματα και τους εμπόρους να τους σημαδεύουν με καλάσνικοφ για να μην ξαναμπούν στην ίδια βάρκα! Έχουν φύγει από την πατρίδα τους και συνεχίζουν να αγωνίζονται με θεούς και δαίμονες μέσα στη θάλασσα. Εκεί είναι που προσπαθούμε να αποφύγουμε τη σύρραξη. Μια ανταλλαγή πυροβολισμών μεταξύ των εμπόρων και του Λιμενικού αποφεύγεται την τελευταία στιγμή… Φανταστείτε πόσους θα έπαιρναν οι σφαίρες, αν ανοίγαμε πυρ μεσοπέλαγα και οι δύο».
Τις τραγικές στιγμές ενισχύει και η ίδια η επικαιρότητα, όχι μόνο στην Λέσβο αλλά και πρόσφατα στην Κρήτη. Η Κυβέρνηση σχεδιάζει με ένα τελείως ανοργάνωτο τρόπο να μεταφέρει σε δομές φιλοξενίας τουλάχιστον 2.000 πρόσφυγες και μετανάστες.
Πόσο θα αλλάξει η ζωή των λιμενικών αλλά και των υπόλοιπων σωμάτων ασφαλείας του νησιού, όταν οι δουλέμποροι μάθουν για αυτή τη νέα προοπτική; Γιατί μη μου πείτε ότι θα φτάνουν οι πρόσφυγες στα νότια παράλια της Κρήτης και θα τους μεταφέρουν στη Βόρεια Ελλάδα, με το συντομότερο μέσο και τρόπο. Θα πρόκειται για μεγάλο ψέμα.
Ελλείψει εθνικού σχεδιασμού, το πλάνο για τους πρόσφυγες στην Κρήτη μόνο τον φόβο μπορεί να σκορπίσει και να προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις.
Δώρο... λίγη ζωή ακόμη
Η μητέρα του Μανώλη, στην εξομολόγησή της για την καθημερινότητα του γιου της μας κάνει την αποκάλυψη.
«Φανταστείτε, ότι πάνε σε ένα πόλεμο στη θάλασσα χωρίς αλεξίσφαιρα! Πως να κοιμηθώ κάθε βράδυ όταν μπορεί να με πάρουν ανά πάσα ώρα και στιγμή και να μου πουν, κάτι για το παιδί μου. Φέτος λοιπόν στα γενέθλιά του, του αγόρασα ένα αλεξίσφαιρο. Καλό, δυνατό από τα ακριβά! Μάζευα καιρό τις οικονομίες μου και τελικά το πήρα. Άλλες φορές, του παίρναμε μια μπλούζα, ένα άρωμα ή του δίναμε λεφτά. Φέτος του κάναμε δώρο λίγη ζωή ακόμα... Η χαρά του όταν το είδε ήταν απερίγραπτη. Δεν μπορούσε να πάρει άδεια για να βρίσκεται εδώ και του το στείλαμε ταχυδρομικά. Τώρα μπορώ να πω ότι είμαι λίγο πιο ήσυχη μέσα μου.»
Και επανερχόμαστε… είναι πασιφανές πλέον πως ακόμα ακόμα και από αυτά τα μικρά πράγματα δεν υπάρχει καμία υποστήριξη και κανένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της όλης κατάστασης.
Οι ελλείψεις στα Σώματα ασφαλείας, δεν περιορίζονται μόνο στην περίπτωση του Μανώλη, αλλά είναι πολλές και καταγράφονται συνεχώς. Ένα κράτος ανήμπορο να τα αντιμετωπίσει, πετάει το μπαλάκι συνεχώς στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πόσοι αστυνομικοί, πιλότοι, στρατιωτικοί έχουν φύγει πάνω στο καθήκον αφού η ίδια τους η χώρα δεν μπορούσε να υποστηρίξει το έργο που τους έστειλε να εκπληρώσουν. Και πόσοι ακόμη μέλλεται να χαθούν στο βαθμό των... ελλείψεων, τυλιγμένοι με την γαλανόλευκη.
Victor Κουμαντάκης
